Postacie historyczne o imieniu Tadeusz
Nie ulega wątpliwości to, że wiele postaci historycznych nosiło imię Tadeusz, a do najbardziej znanych bohaterów należy Kościuszko, urodzony w 1746 r. Następnie w latach 1765 – 69 był uczniem Szkoły Rycerskiej w Warszawie, później przebywał w Paryżu jako stypendysta, gdzie ukończył studia inżynieryjne. Do Polski powrócił dopiero w 1774 roku, ale popadł konflikt z hetmanem Józefem Sosnowskim, którego córkę pragnął pojąć za żonę. Dlatego w 1775 wyruszył do Ameryki, gdzie brał udział w walce o niepodległość państwa. Przede wszystkim, zasłużył się w oblężeniu Stawonogi, a także to za jego przyczyną został ufortyfikowany West Point. Do ojczyzny powrócił dopiero w 1884. W okresie Sejmu Czteroletniego pełnił w wojsku funkcję generała – majora. W 1792 roku brał udział w wojnie mającej na celu obronę Konstytucji 3 maja i zasłynął w bitwie pod Dubienką. Kiedy król przystąpił do Targowicy, poddał się dymisji. W roku 1793 mianowano go na wodza przyszłego powstania, w 1794 jako naczelnik z tytułem dyktatora rozpoczął insurekcję. W kwietniu odniósł spektakularne zwycięstwo pod Racławicami, a 6 maja zniósł pańszczyznę. Niestety pod Maciejowicami podniósł klęskę i ranny dostał się do niewoli carskiej. Po odzyskaniu wolności udał się Ameryki, później do Francji, by podjąć walkę na emigracji. Zmarł 5 października 1817 roku we Szwajcarii, a rok później został pochowany na Wawelu.
Ponadto, postacią godną uwagi jest Tadeusz Rejtan, urodzony w 1742 roku. Brał udział w konfederacji barskiej. W 1773 został obrany posłem na sejm. W dużej mierze zasłynął ze swego protestu na sejmie rozbiorowym, zwanym też konfederackim. W trakcie jego obrad za nakazem Adama Ponińskiego posłowie zaczęli wychodzić z sali obrad, co miało skutkować zgodą na konfederację. Rejtan swym ciałem próbował im zatarasować drogę do wyjścia. Poniński chciał złamać jego opór, promenując mu łapówkę w wysokości 2 tysięcy dukatów i grożąc mu więzieniem, na co on zaproponował marszałkowi 5 tysięcy dukatów za to, by zrezygnował z funkcji marszałka. Jego protest został uznany, ale niestety nie przeszkodził on w uchwalaniu traktatów rozbiorowych i ustroju narzuconego przez zaborców. Po tym wydarzeniu wycofał się z życia politycznego. W 1780 roku popełnił samobójstwo.
Kolejną słynną postacią jest Tadeusz „Zośka” Zawadzki, uwieczniony w „Kamieniach na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Urodził się w 1921 roku w Warszawie, a okresie okupacji działach w Szarych Szeregach. Zasłynął z wielu akcji w ramach Małego Sabotażu, m.in. w malowaniu kotwic, stąd też jego pseudonim Kotwicki. Brał udział w akcji odbicia Jana Bytnara z rąk gestapowców, a po śmierci swych przyjaciół – Rudego i Alka, załamał się. Zginął 20 sierpnia 1943 roku pod Sieczychami w trakcie rozbrojenia posterunku żandarmerii niemieckiej. Warto także wspomnieć tu jeszcze o Tadeuszu Komorowskim (1895-1966) o pseudonimie Bor, Znicz, Lawina, który był dowódcą dowódca Armii Krajowej i Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych. Na uwagę zasługuje również Tadeusz Gajcy (1922-1944), poeta i żołnierz Armii Krajowej, poległy w trakcie powstania warszawskiego.
