Kim był święty Juda Tadeusz?
Święty Juda Tadeusz urodził się w połowie I wieku w Galilei, a co warte podkreślenia był również spokrewniony z Jezusem Chrystusem, bowiem jego matka Maria była krewną matki Zbawiciela, zaś ojciec Kleofas był bratem św. Józefa. Trzeba także wspomnieć o tym, iż ten jeden z pierwszych apostołów jest także bratem św. Jakuba Młodszego, niektórzy nawet twierdzą iż również św. Szymona, chociaż ta teoria ostatnio poddawana jest w wątpliwość. Miał na imię Juda, ale aby uniknąć kojarzenia go z Judaszem Iskariotą, nadano mu przydomek Tadeusz, czyli odważny (Ewangelia św. Marka), natomiast w Ewangelii św. Łukasza określany jest Juda Jakubowy. Jako ciekawostkę można tu podać, iż imię Juda nosiło wielu świętych, a pochodzi ono hebrajskiego słowa „jada” , czyli chwalić, wysławiać, dlatego też jest on człowiek godnym czci.
Prawdopodobnie przed powołaniem do służby apostolskiej był szczęśliwie żonaty i posiadał dzieci, które porzucił, by podążać za Jesusem. Pozostawił po sobie krótki list, który zaliczany jest do ksiąg Pisma Świętego Zwraca się w nim do chrześcijan i poucza ich, by nie dali się zwieść przeciwnikom wiary chrześcijańskiej. Wynika z niego, iż św. Juda był człowiekiem bardzo wykształconym, co można wnioskować po sposobie redagowania listu. Poza tym, wedle tradycji głosił on naukę Chrystusa w Mezopotamii i Syrii, gdzie poniósł śmierć męczeńską w wyniku uderzeń pałkami. Dlatego w sztuce przedstawiony jest jako święty z włócznią bądź pałkami lub z Chrystusem też trzymającym pałkę albo włócznię. Bywa, iż na niektórych dziełach malarskich apostoł trzyma w ręku wizerunek Chrystusa, którym wedle legendy miał uzdrowić króla Edessy.
Oprócz tego atrybutem św. Judy Tadeusza jest jeszcze barka rybacka, kamienie, krzyż, księga, maczuga i miecz. Obecnie, ciało świętego znajduje się w Bazylice św. Piotra w Rzymie, a jego święto przypada na 28 października, zaś kościoły wschodnie czczą go 19 czerwca. Trzeba również powiedzieć o tym, że jest on patronem od spraw beznadziejnych, w związku z czym w Polsce odbywa się wiele cotygodniowych nabożeństw ku jego czci. Oczywiście, kult świętego jest bardzo żywy nie tylko w Polsce, ale i wielu innych krajach, co przejawia się też w tym, iż rodzice nadają swym synom imię Tadeusz, chociaż już nie tak często jak niegdyś, a także niektórzy chętnie nosi medalik z wizerunkiem św. Judy Tadeusza.
Nie ulega wątpliwości to, iż Juda Tadeusz stanowi wzór świętego, który poniósł śmierć męczeńską w obronie wiary. Warto do niego zanosić swe modlitwy, gdyż może on nam pomóc nawet w najbardziej beznadziejnych sprawach.
